“TIHA” INFEKCIJA KOJA MOŽE DA IZAZOVE NEPLODNOST:

Najmanja bakterija koja može uzrokovati sterilitet kod muškaraca i žena, a opasna je i u trudnoći.

Genitalna ureaplazma, ureaplasma urealyticum i ureaplasma parvum, je vrsta mikroorganizma iz porodice mikoplazmi. One uzrokuju određene genitalne infekcije koje se uglavnom prenose seksualnim putem mogu da utiču na neplodnost kako kod muškaraca, tako i kod žena. Problem je u tome što su ovo “tihe” bakterije koje često mogu da ostanu neprimećene što najviše i utiče na pojavu steriliteta.

Oko 70 odsto seksualno aktivnih odraslih je domaćin neke od ovih bakterija. Međutim, kada dođe do značajnijeg razmnožavanja, mogu nastati problemi, kao što je zapaljenje male karlice, uretritis i gubitak trudnoće.

Šta je ureaplazma, najmanja bakterija koja može da izazove sterilitet

Ureaplazma se pre svega prenosi polnimo dnosom. Se*sualni partneri mogu, ne znajući, uvijek iznova prenositi infekciju jedno drugom. Infekcija se obično dešava kod mlađih žena, onih koje imaju višestruke se*sualne partnere i koje koriste oralnu kontracepciju umjesto kondoma.

Uglavnom nema simptoma prisutnosti ureaplazme, ali ove bakterije mogu postati uzročnici infekcije u slučaju oslabljenja imuno sistema. S obzirom da infekcije ureaplazmom obično prolaze bez simptoma, vremenom mogu dovesti do problema sa sterilitetom, uključujući bolest jajovoda (tube uterine) i ponavljanje spontanih pobačaja kod žena.

Infekcija jajovoda ureaplazmom se moze završiti suzavanjem jajovoda, čineći ga poptuno nefunkcionalnim. Kod muskaraca utiče na smanjenu pokretljivost i brojnost spermatozoida.Utvrđeno je da se bakterija prilepljuje uz spermu i blokira oplođenje.

Kao što je navedeno simptomi mogu da budu izostavljeni, a ukoliko se jave oni su sljedeći:

-bol tokom mokrenja
-otok na otvoru uretre
-sluz iz uretre

Dijagnostikuju se iz kulture ureaplazme ili putem PCR testa na ureaplazmu.

Uzorci su mogu uzeti vaginalnim brisom (bris iz cerviksa tj. grlića materice ili bris iz uretre), uzorak sperme. S obzirom da ove bakterije nemaju ćelijski zid – a većina antibiotika (npr. penicilini i cefalosporini) djeluje na bakterije uništavajući njihov ćelijski zid – liječenje infekcije može biti teže.